माझ्या सगळं लक्षात आहे अजून ..
अजूनपर्यंत जे लक्षात आहे तेच सर्वस्व
This blog is to say Hello to the world of Blogs :) Yeah, now i am going to get my thoughts across to you people out there even faster and efficient way. Hope you find this helpful and interesting.. Keep Blogging :)
काळाचं समिकरण सोडवायची गरज नाही ते जुळवण्याची जवाबदारी काळाचीच. वेळ येताच ते जुळणार हे नक्की आपल्याला ते फक्त समीकरण समजलं पाहीजे समजल्याने ते बदलणार नाही, पण जीवन सुसह्य होईल. श्वास घेता येण महत्वाचं, त्यासाठी हवा दिसण्याची गरज नसते, पण जीव वीयूचं प्रमाण कमी होतय हे कळलं तर दीर्घ श्वसन करुन ते सुसह्य होण्याईतपत समज असणे गरजेचं आहे. गरजेच म्हणजे, समजलं तर जीवन सुसह्य होईल … नाही तर जे व्हायचं ते होणारच आहे … शेवटी भौतिक जग हे भौतिकशास्त्राच्या नियमानेच चालणार, आणी जीवाने कितीहि उड्या मारल्या तरी त्या जीवशास्त्र्यांच्सा नियमा पुढे तोडक्याच पडणार … पण या सगळ्यांचा समतोल — काळाच्या समीकरणाने रहाणार.
चकणा, दारु जोडीला सिगरेट
जुन्या मित्रांबरोबर अशीच असते गाठभेट
खादाडी त्रिकुटी मैत्रीची,
घटकाभर मौज, पुंजी जीवनाची
घालव वेळ वायफळ, जळू देत देह अंतरी
जन्मोजन्मीचा आहे हा फेरा, पाठीशी उभा धनवंतरी
जन्मतःच मृत्यु निश्चित,
न केलेल्या पापाचे
उगीचच का फेडत बसावे प्रायश्चित
असली कितीही थंडी
घालते ती फक्त छोटी चड्डी आणी बंडी
बघून तिला मलाही येत उसने अवसान
या राणीपाई नोकरीला मारेन मी ठोकर
बॅास ला सांगेन. मी नाही कुणाचा नोकर
घरी बसून विणेन मी लोकर
वाजलीच थंडी, तर
मी अन ती घालीन विणलेल्या लोकरीचा स्वेटर
येतो तो तो क्षण अमृताचा।
जें जें भेटे तें तें दर्पणींचे बिंब
तुझें प्रतिबिंब लाळेगोडे।
सुखोत्सवें असा जीव अनावर
पिंजऱ्याचे दार उघडावे।
संधिप्रकाशांत अजून जो सोनें
तों माझीं लोचने मिटों यावीं।
-बा.भ.बोरकर.
===========================
culinary explorations result into in Artistic expression
===========================
कर्माचा सिध्दांत
===========================
दुपारच्या जेवणामुळे रात्रीच सुरु झाली हगवण
संडासापर्यंत पोहचेतोवर मोजले १०० अमृतक्षण
पावलोपावली एकच होती धास्ती
थेंब थेंब म्हणता म्हणता चड्डी होतेय का पिवळी चिंब
दर्पणी न बघताच दिसले होते माझे मलाच खव्वयै प्रतिबिंब
सुखोत्सवें असा जीव अनावर पिंजऱ्याचे दार उघडावे
वाटत होते जोरात रडावे
मोकळीकतेने उडला फवारा
सगळेच संपले हेवेदावे
पसरताच सर्वत्र पुरावे
मनस्वी सोडला सुस्कारा
आतड्यांनीच जणू केला पुकारा
जगणार उद्या नक्की खाण्यास नव्याने चविष्ट कचरा
म्हणता म्हणता जातात सात वार
आठवून आठवून पावातले वडे
ठकलतो कसेबसे आठ आठवडे
संपतो आहे quarter म्हणत म्हणत
कण्हत कण्हत रिचवतो quarter
वड्याच्या दिवास्वप्नातच जातो आठवडा
अशी आहे आपली प्रथा
साजूक तुपात प्रसादाचा शिरा
तात्काळत वाट बघण्याची व्यथा
सांगावी कशी नी कुणाला
चिंतेने या ताणल्या मेंदूच्या शीरा
त्यातून गुरुजीही आले उशीरा
संयमाचे धडे मिळतात करून असली प्रतीक्षा
पण त्या त्यावेळी मात्र वाटते हि बळजबरीची शिक्षा
एक ना अनेक, आपल्या पंरपरांचा मोठा वारसा
काहींना लहानपणीच मिळते अशीच दिक्षा
काळ जात गेला तसा तसा जीव अडकत गेला
जीव अडकल्याने काळ जात गेला
काळ आणी जीव चा झाला गुंता
काळजीचा उत्पन्न झाला बागुलबुवा
केले मग अनेक पीर बाबा दारु दवा
काळजीला नाही काहीच उपाय
पाय वर करून पहूडण्यापलिकडे
उरलाच नाही आता पर्याय
फार सोपं झालं असतं
आपल्यातलं प्रेम शब्दातच कैद करता आलं असतं तर
अफाट, अमर्याद, अविरत, अटकेपार, अतुट, अतिशय, अशक्य…
या प्रेमाला शब्दांमध्ये गुंफू तरी कसं?
जे सांगायचं आहे ते तुझ्यापर्यंत पोहचवू तरी कसं?
न बोलताच तुला समजतं सगळं, तर मग बोलू तरी काय नी कसं?
स्पर्शानेच जे समजू शकेल ते digitization द्वारे शमवू कसं ?
तुच पहा एखादं गुलाबाचं फूल, अन् त्यावरंचा भुंगा
कळेलच तुला माझ्याच मनात मी घालतो किती दंगा
गण्याः (पिता पिता) .. बंड्या, ऐ बंड्या .. teatotaller म्हणजे काय रे?
बंड्याः teatotaller म्हणजे .. आपलं हे रे
गण्याः आपलं हे !!!
बंड्याः (विचार करून) अरे जो घरातला सगळा चहा टोटली संपवतो तो टिटोटलर (teatotaller )
गण्याः भारीच न रे , ईंग्रजी चांगलच आहे तुझं
बंड्याः आहे काय नाही काय .. शब्दातच त्या शब्दांचा अर्थ दडलेला असतो
गण्याः म्हणजे ..
बंड्याः (घोट घेत घेत) बेवडा म्हणजे काय
सांग बरं ?
गण्याः बेवडा म्हणजे … बे व डा ( action करतो)
बंड्याः साफ चूक, बेवडा म्हणजे जो नेहमी दोन वडा प्लेट मागवतो
गण्याः अन् बेवडी म्हणजे ?
बंड्याः जी ऐका वेळेस दोन वड्या मागवते 😂
गण्याः म्हणजे आपण दोघेही टिटोटलर बेवडे!
बंड्याः गण्या, चल honest मध्ये जाऊ, जाम भूक लागली आहे
गण्याः चल
बंड्याः तु काय खाणार ?
गण्याः मी राजकचोरी खाणार..
बंड्याः मग मी राजवाडा खाणार!
गण्याः (पिता पिता) .. बंड्या, ऐ बंड्या .. teatotaller म्हणजे काय रे?
बंड्याः teatotaller म्हणजे .. आपलं हे रे
गण्याः आपलं हे !!!
बंड्याः (विचार करून) अरे जो घरातला सगळा चहा टोटली संपवतो तो टिटोटलर (teatotaller )
गण्याः आणी बेवडा म्हणजे
बंड्याः बेवडा म्हणजे जो एकाच वेळी नेहमी दोन वडापाव खातो
गण्याः म्हणजे आपण दोघेही टिटोटलर बेवडे!
रोजच घेते घिरट्या पृथ्वी स्वतःभोवती
गर्र गरा ग्गर गरगर गर
बघतो जरी मी दिवास्वप्नं विश्रांतीचे
नकळतच जातात दिवस, दिवस गेल्यानंतर
भर भर्रा भर भर भरभर
बघता बघता पृथ्वीने
मारली सुर्याभोवती अजून एक चक्कर
मी ही यंदा जोमाने दिली भवितव्यास टक्कर
अन् सुद्धुढतेसाठी सोडली मी शक्कर
हेलपाट्यापाई मीच ठरलो खरा घनचक्कर
रोजच घेते घिरट्या पृथ्वी स्वतःभोवती
गर्र गरा ग्गर गरगर गर
बघतो जरी मी दिवास्वप्नं विश्रांतीचे
हेलपाट्यातच जातात दिवस
भर भर्रा भर भर भरभर
बंडूला पडलेला प्रश्न …
lungs 🫁 छाती मध्ये असतात तर लुंगी कमरेवर का नेसतात?
झिंप्याच उत्तर
त्याचं शास्त्रिय कारण असं आहे …
लुंगी कमरेवर लिंग झाकण्यासाठी नेसतात … 😂
1. फेसाळणार्या लांटावर स्वार होऊन अटकेपार झेंडे गाडण्याची जिद्द जो जागवतो - तो. म्हणजे वाफळणारा चहा.
2. ज्वलंत ज्वालामुखीबरोबर राहूनहि प्रशांत सागरापरी स्थितप्रद्यनता अंगी भिनवतो तो देखील वाफाळणारा चहा
3. कडवट कॅाफिने कडवटलेली चव आणी वखवखलेली वृत्ती क्षणात शांत करून निखळ मैत्री प्रस्थापित करतो तो सुध्दा वाफळणारा चहा
तो: तु कोण आहेस? तु ना … तु हवा आहेस … नाही नाही, म्हणजे तु ना मला हवी आहेस?
ती : मी हवा आहे?
तो : नाही .. तु हवी आहेस …
ती : काय … मी , मी हवी आहेस? कुणाला .. तुला
तो : तत् पप् .. घाबरत .. म्हणजे तू हवा आहेस .. i mean तू हवे सारखी आहेस ..माझ्या साठी .. म्हणून मला हवी आहेस ..
ती : डोळे वटारून … काय मी हवे सारखी आहे ? हवा कि हवी आहे?
तो : (अजून घाबरत घाबरत … ) दोन्ही दोन्ही ..
ती : म्हणजे… नीट सांग .. हवा कि हवी ..
तो : म्हणजे … तु ना … तु ना .. हवा आहेसं.
ती : काय .. ?
तो : म्हणजे .. तू ना नुसती असतेस … म्हणजे आहेस .. सगळीकडे, माझ्या विचारात, अवती भोवती .. पण दिसतंच नाहिस ना
ती : म्हणजे मी हवा आहे
तो : अमं हं .. हो हो .. नाही .. म्हणजे हो .. हवी आहे
ती : नाही? म्हणजे हो ? हो की नाही ..
तो : नाही नाही, तसं नाही .. म्हणजे हो ..
ती : काय? हो म्हणजे नाही???
तो : ना..ही .. तसं नाही .. म्हणजे तू हवा आहेस आणी हवी आहेस .. हं हो .. हा , हो हे बरोबर आहे.
ती : काय बरोबर आहे
तो : तू बरोबर आहेस हे बरोबर आहे
ती : अरे काय बरोबर आहे?
तो: तू हवा आहेस. नाही तू हवी आहेस
ती : मी हवी आहे???
तो: म्हणजे — तु हवेसारखी आहेस.. आणी म्हणून मला हवी आहेस .. हे बरोबर आहे
ती : आत्ता कळलं .. हा .. हो रे माझ्या राजा
तो: हो …
ती : आणी तू बरोबर आहेस .. हेच बरोबर आहे .. चूक.. चूकत असेल तरीही..
तो: चूक नाही .. अचूक हेरलंयस तू मला …
ती : humm
तो: हवेसारखीच असतेस तू माझ्या बरोबर … सतत .. दिसली नाहीस तरी … जाणाऱ्या क्षणातून प्रत्येक श्वासापरी येणाऱ्या क्षणात खेचून आणतेस .. तू मला
ती: बर बरं. आता जास्त फुगवू नकोस .. आणी फुगू पण नकोस .. नाही तर भ्रमाचा भोपळा फुटेल … आणी जागा झाला कि म्हणशील तू ना .. तू ना .. रक्त आहेस …. सतत माझ्या ह्रुदयात असते म्हणून.
गुरुजी - संस्कारांना फार महत्वं आहे.
बंड्या - तू सांग बरं समजावून.
बंड्या - (गंभीरतेने विचार करून) गुरुजी उदाहरण देऊन सांगितलं तर चालेल का, सांगायला सोप्पं जाईल.
गुरुजी - अरे चालेल काय? पळेल पळेल. सांगायला काय पण समजायला पण सोपं जाईल. सांग बघू तुझं उदाहरण संस्काराबद्दल
बंड्या - (घसा सफ करत) - हे पहा, केळ नैसर्गिक रित्या चांगलंच असतं, पण त्यात कितीही गुणधर्म असले तरी ते ना फार काळ टिकत, ना ते लोकांना फार काही आवडंत. आवडीच तर सोडा , बऱ्याच लोकांची कुरकुर असते - हे केळ फारच कच्चं आहे , तर कधी खुप जास्तं झालं आहे ..
गुरुजी — अरे वाहवत जाऊ नकोस, मुद्याचं सांग कि .. पण तु म्हणतोय ते बरोबरच आहे.
बंड्या — सांगतो सांगतो .. तर आता आपण यांच केळ्यावर विविध संस्कार करुन त्याचे काप केले, तळले .. म्हणजे थोडक्यात सांगायचे म्हणजे banana chips केले कि — त्यातले जरी मुळचे सगळे गुणधर्म नाहीये झाले तरी ते सगळ्यांना आवडतात, ते जरी दीर्घ काळ टिकत असले तरी फडताळात मात्र फार काळ टिकत नाही.
संस्काराचा फायदा तो हाच.
==============
बंड्या : ऐ झिंप्या, ते मॅरेथॉन म्हणजे काय रे ? आजकाल सारखं मी काही ना काही एकतो .. अमक्याच्या तमक्याने अमूक तमुक मॅरेथॉन धावली.
झिंप्या : मॅरेथॉन म्हणजे .. धावायचं रे फक्त ?
बंड्या : धावायच … ?
झिंप्या : हो
बंड्या : अरे पण धावयचं म्हणजे नक्की काय? कुठून कुठे धावायचं ?
झिंप्या : अरे धावायचं फक्त .. कुठनहि कुठे
बंड्या : अरे च्या मारी काय पण भलतच .. आणी कोणी धावायचं …?
झिंप्या : कुणी पण धाऊ शकतं …
बंड्या : कुणी पण …?
झिंप्या : हो , हो कुणी पण ..
बंड्या : कुणी पण
झिंप्या : हो तर, माणूस म्हणू नको , बाईमाणूस म्हणू नको ..
बंड्या : बाईमाणूस पण घावत्यात
झिंप्या : अरे मग काय, काही काही बायका माणसापेक्षा जोरात धावतात .. तर सांगायच म्हणजे काय, बाई म्हणू नको, माणूस म्हणू नको, लहान मोठं, म्हातारं कोतारं .. सगळी धावत्यात बघ मॅरेथॉन.
बंड्या : अन् कुठून कुठबी धावयचं , म्हणजे ईथनं मळ्यापर्यंत धावलो तर झाली का मॅरेथॉन?
झिंप्या : अरं तसं नाही .. २६ मैल तरी पाहिजे बुवा , ईथनं मळ्यापर्यंत १३-१४ मैल असेल, म्हणजे ..
बंड्या : हा म्हणजे , ईथनं जायचं मळयापर्यंत , मागल्या पावलीच परत इथपर्यंत यायचं…
झिंप्या : हा बरोबर .. पण धावत
बंड्या : धावत व्हयं
झिंप्या : हो धावत
बंड्या : अनं तु काय म्हनला मगाशी .. कुनीपण धावले तर चालतय..
झिंप्या : अरे चालतय काय, पलतय पलतय .. हा … मॅरेथॉन म्हणजे धावयचं … २६ मैल
बंड्या : जमतय कि मग
झिंप्या : कुणाला ..तुला ?
बंड्या : हो तूच म्हणाला नं कुणी बी धावलो तर चालतय
झिंप्या : हो , पण तयारी करावी लागते
बंड्या : मला नाही लागत
झिंप्या : असं नाही बंड्या .. लागते तयारी , नाही तर .. नुसतीच लागते .. ला .. ग .. ते … वाट
बंड्या : नाही लागत .. मीनं आधीच तयारी केली हाय, तु म्हनला नं कुनी बी धावलो तर चालतय .. बघ तू .. लाव पैज.. मळ्यापर्यंत मॅरेथान
झिंप्या : लावली पैज
बंड्या : बघ हा .. नंतर म्हणशील पैका नंतर देतो..
झिंप्या : अरे तू करून तर दाव ना मले आधी
बंड्या : बसंती … आ बसंती ..
(बंड्याची घोडी धावत येते , बंड्या घौडेदौड करत मळ्यापर्यंत जाऊन परत येतो )
बंड्या : ए झिंप्या , काढ पैकं .. धावलो कि नाही मॅरेथान …
झिंप्या : अरे तु कुठे धावला .. बसंती धावली, तु नुसताच बसला बसंती वर .. याले नाही म्हणत मॅरेथान
बंड्या : अरे पन तुच म्हणाला ना .. आता पलटी मारतोस..
झिंप्या : मी काय म्हणलो
बंड्या : कुनी पण धावलो तर चालतय .. माजी बसंती धावली ना … पुर्नं २६ मैल … काढ पैकं
क्यो क्यु [कौन] कहता है समय रुकता नही
क्या कभी किसी ने रोकने कि कोशिश कि है
तुम साथ होती हो तो पता नाही अपने आप हि रुक जाता है
तुम जाती हो , तो पता नही कहा भाग जाता है वो
----
=================================
चवीने खातो प्रत्येक जिवाणू==================================