संपर्काचे माध्यम

पत्रापेक्षा फोन बरा फोन पेक्षा "ई-मेल" बरा
"ई-मेल" पेक्षा "SMS" बरा
"SMS" पेक्षा "FB Updatech" बरा
पूर्वी  कळावे लोभ असावा
आता आवडलं तर "Like" करा
नाही तर  इग्नोर करा
 

देशांतर

अंतराचा काय इतका प्रभाव असतो
विरहाने काय रक्ताची नातीदेखील  विरत जातात
मीच माझा बाबा होतोय
मीच माझं  बाळ  होतोय
इतर व्यक्तींशी नाती सुटत जाताय माझ्यातच मी प्रेमाचा अलोवा शोधतोय
कुटुंबात राहून देखील कुणी कसं इतकं  परकं होतोय
संदर्भ बदलले कि सगळचं  कस बदलत जातंय
कोण आप्त कोण परके कळेनास होतंय

Break

चहाची जमत नाहीये भट्टी
शब्दांनी देखील केली कट्टी
कवितांना सध्या आहे  सुट्टी
FBवर सध्या फक्त जमवणार मित्रांशी गट्टी 

अव्यक्त

मत हेतु शंका कुशंका

शब्दरुप िमळताच वाजवतात डंका

मनातल्या दरीतच त्यंाना कोंडा

या चारोळीला ना बुडखा ना शेंडा

तुम्हीच ठरवा!

शोध

शोधता शोधता काय हरवलं हेच विसरलोय
असलेलं  देखील आता हरवत चाललंय
हरवलं तरी चालेले अश्याच गोष्टी आता जमवतोय 
शोधण्याची आता गरज नाही, हरवण्याची आता चिंताच नाही
फक्त गोळा करत जातोय
हाच माझाच मला लागलेला शोध लोकांसमोर बरळत जातोय 

Weekend cleanup

आला आला शुक्रवार 
ऑफिस मधून लवकर पसार
वीकेंडला आणणार आहे मी मस्त बहार
करून घरघुती साफसफाईच्या जबाबदारीचा स्वीकार

कॉफी & टि

कॉफी ची किमया भारी
एकच कॉफी तिच्याबरोबर
आयुष्यभरासाठी वसवली घरदारी
चुकवत  चहाच्या कपातली वादळ
आता पितो फक्त टि

परीकथा

उद्वेगाने मारली नदीत उडी 
बुडता बुडता
पैलतीरी दिसली ती सुंदर परी
नवा आवेश संचारला उरी  
जगतो मी आता होऊन एकदम निर्धास्त
ठेवतांना तिची उत्तम बडदास्त  

जीवन बरखास्त

जपून, राखून, अर्धवट
जगतो मी करून काटकसर
ना भिडत भीती ला बेधडक
ना कवटाळत प्रेमाला बिनधास्त
धास्ती घेऊन, मोजून मापून जगण्यापारी
करुनच टाकावे का हे जीवन बरखास्त

बेजबाबदार

पूर्वी होती हिरवीगार  वनराई
त्यातच होऊ लागली  मानवाची भरभराट 
सिमेंटच्या जंगलात आता झालाय वाहनांचा सुळसुळाट
दूरदृष्टी न बाळगून त्यानेच लावलीय  सृष्टीची वाट

निसर्गानेच म्हणे केली कुचराई
इंधनाची टंचाई म्हणूनच वाढते महागाई
व्यग्र असतोस फक्त साधण्यात सुख सोई
मानवा, आता तरी  घे जबाबदारी
का करतोस अजून दिरंगाई?

नवलाई

महागाईने जाणवते धनाची टंचाई
धनाची टंचाई लावते नोकरीस आई 
बाळ  एकटे घरी करते गाई गाई
हिच म्हणे आधुनिक कुटुंबाची नवलाई

अनपेक्षित - डोक्याला Shot!

अनपेक्षित असं काही घडतं अचानक
उपेक्षित राहतो काही समाज हकनाक
जगरहाटिचे नियम खरोखरच खतरनाक
कोण कापेल भामट्या शूर्पणखेचे नाक 

केलंच नाही तर घडणारच कसं?

पेरलच नाही तर उगवणारच कसं
उगवलं नाही तर उपभोगणारच कसं
उपभोगलं नाही तर भोगणारच कसं
भोगलंच नाही तर जगलातच कसं
जगालाच नाही तर मरणार तरी कसं 
मेलाच नाही  तर स्वर्गात जाणार तरी कसं

जीवनगाडे

रूळ असतात समांतर
म्हणूनच तर चालते गाडी जोरात
पडले दोघात थोडेसे जरी अंतर
कोलमडते गाडी क्षणात 

अनोळखी ओळख

अनोळखी
================
ओळख होण्यापूर्वी
प्रत्येकच व्यक्ती अनोळखी असते
त्यात विशेष काय?
पण ओळखीची व्यक्ती
अचानक अनोळखी वाटू लागणं
अश्चर्यकारक नाही का?
नुसतं ओळख होऊन चालत नसत
ओळख पटणं आवश्यक असत

गुपचिळी

श्रोत्यांनीच करावी अशी चारोळी
बसेल आमची दातखिळी
लाऊन घट्ट बचळी 
बसेन मी गुपचिळी
 

असही -- तसही

म्हटलं  तर असं , नाही तर तसं
हेही खरं, तेही खरं
हे बरोबर, तर म्हणे तेही बरोबरच
निव्वळ एका तापाच्या वनवासानंतर,
नंदी  बैलापारी डोलावत मान
युधिष्ठीरहि  म्हणतो मग  "नरोवा कुंजरोवा"

आज काल च उद्या

उद्याची गोष्टं आज नको

आजची गोष्टं उद्या नको

आत्ताच्या आत्ता ईथल्या ईथे

ना थोडं मागे ना थोडं पुढे

निसर्गाचे नियम

फुल कोमेजलं
             त्यात रोपट्याचा काय दोष?
रोपटं निःप्राण धरणार तरी किती तग
            जेव्हा पावसाविना जमिनालाच पडतो तोष
निसर्गाचेच हे नियम सारे
            का धरावा माळ्यावर रोष
या सगळ्यात खरं  तर देवाचाच दोष 

चारोळ्यांना द्या ब्रेंक

चारोळ्यांना मिळेनाशी झाली दाद
सोडवा म्हणतो कवितांचा नाद
कराव्यातरी कितीतरी फेसबुक्च्या पोस्ट बरबाद
अती मनोरंजनाने  होतं  अजीर्ण हे सत्य निर्विवाद  

जित्याची खोड

सापाने कितीही जरी टाकली जुनी कात
यमदूत दडूनच रहातात त्याच्या विषात
टवळीने जन्म:ताच कोरलंय भाकीत कपाळात
मरेपर्यंत आता खोड काही नाही जात

कॉम्पुटर मध्ये वसते लक्ष्मी

सध्या:
 कॉम्पुटरे मध्ये वसते लक्ष्मी,  क्रोम मध्ये सरस्वती ।
किबोर्ड स्थिता गौरी, मंगलम कॉम्पुटरदर्शनम् ॥१ ॥
====================
पूर्वी:
कराग्रे वसते लक्ष्मी, करमध्ये सरस्वती ।
करमूले स्थिता गौरी, मंगलं करदर्शनम् ॥

पतंग

यशाच्या  पतंगाला उडवण्यासाठी
सुरुवातीला लागतो  संधीचा वारा

नंतर द्या ढील परिश्रमांच्या मांज्याला,
सोडून सैल फिरकी चिकाटीची

 

सात्विक वृत्ती

आत्म्यास तुरुंग शारीरिक
मनास तुरुंग भावनिक
बुद्धीस तुरुंग वैचारिक
शरीरास तुरुंग भौतिक

केलीत जरी  पापं
ठेवा वृत्ती सात्विक

समजलं तर मार्मिक
नाहीतर फक्त गम्मत शाब्दिक  

बकरा

जोशींनी सोडला फर्मना
लवकर आता आवरा
वीकेंड पडतोय अपुरा
गलांडेनि केलाय सपशेल बकरा 

कर्मकांड

Disclaimer:  
उमजलं ते लिहिलं
हेतुपूर्वक नक्कीच नाही रचलं
भावना दुखवायचा नाही माझा कल
मी असंच आपलं
फक्त मत एक मांडलं

 ------------------------------------------

कुणास ठाऊक, कधी काळी
कुणी कोणास म्हंटले
बघा  मूर्तीतच देव
तेव्हापासुन धर्मांचा
समाजाला खूपच चढलाय  चेव

कुणास ठाऊक, कधी पासून
प्रत्येकजण स्वत:लाच अपरिचित
ओळखणारच  कसा तो
कुढल्या दगडात कुठचा देव
असला सारासार विचार बाजूला ठेव
वाढूदेत अन्धश्रध्येचे असेच पेव  

कुणास ठाऊक, कशी काय
कुणाला सुचली इतुकी कमाल युक्ती
म्हणे करा फक्त थोडी भक्ती
त्याजोडीला दक्षिणेची सक्ती
तरच मिळेल तुम्हाला  मुक्ती

कुणास ठाऊक,  कसं काय
पण घडतंय अघटीत
गंडवती मंडळी ठोकून थापा बिनभोबाट
सगळेच जाणार म्हणे  नरकात सुसाट
कुणी म्हणे, आत्म्यास लाभला तुरुंग शारीरिक
कर्मकांडातूनच म्हणे गवसेल काल्पनिक स्वर्गाची वाट 
कधी बंद होणार असले चर्हाट
केव्हाचे आलोय आता २१ व्या शतकात

माहेरचा आहेर

सासूच्या माझ्या नाव चंदा
साठी ओलांडली तरी
सतत करायचा असतो तिला काम धंदा

शाम माझा सासरा
भारतात, करून सोय गाडीची
केला त्यांनी चिंतेचा निचरा

नचिकेत माझा साळा
अजून तो आहे लहान बाळा

मुग्धाच्या माझ्या मस्त आहे माहेर
हाच माझा लग्नातला अनमोल आहे

जोशी-गलांडे गम्मत

प्रतिभा माझी आई
प्रभाकर माझे पिता
आर्शिर्वादाने त्यांच्या
सुरवात करतो आता ॥१ ॥

यमके जळवून रचण्यासाठी चारोळी
प्रसन्न देऊ लागला शब्दांना बळी
वाचुन दिपाची उत्तेजनार्थ
पाचोळी प्रसन्नची खुलली कळी
शुक्रवारच्या संध्याकाळी ||२॥ 

सुप्त श्रोत्यांनी फोडावी मस्त आरोळी
फेसबुकवर चला आता काढूया
शब्दांनीच रांगोळी 
रोज पितांना चहा सकाळी ॥ ३॥

==================

दिपा  गलांडे ची कविता

प्रतिभा तुमच्या कणा कणात,
सुचवी काव्य क्षणा क्षणात
असाल जरी संभ्रमात,
शोधताय अर्थ संसारात
गारठलात seattle च्या गारव्यात,
पण सांगताय गम्य व्यायामात
बघताय काय प्रतीबिम्बात,
सुर्य तो दिसणार कधी आपल्या आकाशात?
म्हणताय अडकलात काळाच्या प्रवासात,
तरीही आसक्ती तुम्हास आरंभीच्या क्षणात
कविवर्य, इतकेच राहूद्या लक्षात,
अडकू नका फार यमकात.

दारुड्याचं मनोगत

सोडल्या पासून अल्कोहोल 
आयुष्यात पडलंय  मोठ्ठं  होल
मस्त जरी असला माहोल
वाटतं एकदम फोल

थोडा गरम, थोडा नरम

काही थोडं, काही जास्त
घ्यावी मजा मस्त
आहे श्वास जोपर्यंत
बघा वाटतंय का तुम्हाला हे रास्त

ऐश्वर्या आणि अभिषेक

ऐश्वर्या म्हणली अभिषेक ला
असरे काय करतोस राजा
थोडी केली मी मजा
उगाच करू नको गाजावाजा
शेवटी तुझ्याशीच तर केलं लग्न
वाजवून सलमानचा बॅंड बाजा

अमान्य

सटवीने कोरलं म्हणून स्वीकारायचं
समाजाने अवहेरलं  म्हणून न्युनगंडास जोपासायचं
प्रेमाने सिंचलं नाही म्हणून तारुण्यातच कोमेजायाचं 
शरीराने खचलं  म्हणून मनाने ढासळायचं
मान्य नाही!

काळाचा प्रवास

काळाच्या प्रवासात क्षणांचं चलन लागतं
भविष्याकडे नेहमी वर्तमानातुनच जावं  लागतं
त्यासाठी भूतकाळाचं ओझं बाळगायचं  कारण नसतं
वर्तमानात्याला कर्तव्यदक्ष्येतेच भान फक्त पुरेसं  असतं

वटपौर्णिमा - सातच्या आत घरात

वडा भोवती बांधून फेरे सात
मी नाही पळून जात
नवऱ्यालाच घालीन पेकाटात लात
आला नाही जर तो सातच्या आत घरात

पुन्ह:च्य आरंभ

जित्याची खोड मेल्याशिवाय नाही जात
असा फक्त समजच आहे समाजात
करा नव्याने पुन्हा: सुरुवात टाकून जुनी कात
आयुष्य संपायच्या आत

संभ्रमित पुरुष

स्त्री म्हणते टाकू नका माझ्यावर डोरे
तीच स्त्री बांधते वडाभोवती दोरे
स्त्री सुरवातीला करते खूपच नखरे
मग वंशवृधीसाठी तीच बांधते गंडेदोरे
असं का? पुरुषमंडळी संभ्रमून विचारे  

थंडी

गुबगुबीत थंडीत झोपाल
तर होतील गाल गुबगुबीत
कडकडीत थंडीत कराल व्यायाम
तर व्हाल तुम्ही शिडशिडीत

व्यायाम

लुसलुशीत कोवळ्या थंडीत
गुरफटून झोपलो पांघरुणात
दणकून केला मग व्यायाम
त्यावेळी पडलेल्या स्वप्नात

सुप्रभात

सुप्रभात सुप्रभात सुप्रभात
आला सुर्य निळ्या आकाशात
दिवसांमागून रात्र, रात्रीमागून दिवस
चालते चक्र निरंतर
कामावाचून नाही गत्यंतर  

सूर्यप्रकाश

काळ्या ढगांमध्येच दडलेले असतं  निळं आकाश,
क्षणात पालटतं सगळं,
पडताच रवीचा प्रकाश
वाट पहा सावकाश
न होता हताश

प्रतारणा

रक्त वाहे आता भळभळा
जीव माझा कळवळला
वेदनेने विवहळले न कधी तन
प्रतारणेने पार तुटले मन

वेडा मी, कि खुळी तू

वेडा मी, कि खुळी तू
-------------------------
वेडा वाटे मी तुजला
का तर म्हणे, जपे मी हृदयात तुजला
हृदयात त्याच  भोसकलास सुरा तू
प्रेमळ प्रतिमेस तुझ्या तडा दिलास तू
हुदयास माझ्या दु:खाने फोडवलास हंबरडा तू
असे हे विचत्र घडवलेस का तू
वेडा मी, कि खुळी तू

प्रेमाची उसळं

माझे मनं तुझ्याविना घुटमळं
शंका घेशी का तू, जरी मन माझे निर्मळं
वाट बघ थोडीशी अजून अंमळं
कळेल तुजला, प्रेमात माझ्या नाही भेसळं
प्रेमाने भरवशील तूच, मला मटकीची उसळं

रविवारची चारोळी

रविवारच्या सकाळी
प्रसन्न झाला रवी
चारोळ्या लिहून प्रसन्न
होऊ पाहतो आहे कवी 

Seattle madhala प्रेम

प्रेम असावं  जणु Mount Rainier
निस्तब्ध, निश्चल, शाश्वत
दुरूनही दिसावा उठून

प्रेम असावं  जणु  Snoqualmie Falls
चंचल, अवखळ, स्वच्छंदी,
सातत्याने वाहणारं , पुढे जाणारं,

 प्रेम असावं  जणु Space Needle
 निष्कारण, निरुपयोगी, 
 तरीही निरंतर अस्तित्व देणारं 

निसर्ग

उन्हा तान्हात,
तर कधी, मुसळधार पावसात
नदी नाल्यात,
तर कधी, प्रशांत महासागरात
खोल दरीत,
तर कधी, उंच कपाऱ्यात
निष्प्राण भंगलेल्या मातीत
तर कधी, हिरव्यागार शेतात
निस्तब्ध तलावात
तर कधी, बेभान वावटळात
काळोख्या रात्रीत, अंधुक चंद्र प्रकाशात
तर कधी, पहिल्या प्रहरी तांबड्या सुर्य प्रकाशात

ज्याची प्रचीती येते, ते म्हणजे निसर्ग  

वाशी ची सासू

माझे सासंर वाशी
तरी आज मी उपाशी
कारण भाजीत पडली माशी
सासू म्हणाली खा पोळी तुपाशी
आता नाही मी  उपाशी
   

फलाहार

फलाहार
रोज खा संत्र
शरीरातील चालतील यंत्र
रोज खा सफरचंद
वैद्याकडे जाणे  बंद
रोज खा केळ
कंबर धरायची येणार नाही वेळ
रोज खा चिकु
तारुण्य राखाल केस जरी लागले पिकु
रोज खा ऊस
पाठीत भरणार नाही कुस
रोज खा काळी (black) लाल (Ras) बेरी
पडणार नाही कधीच आजारी
रोज खा निळी (blue) बेरी
तल्लख राहील स्मरणशक्ती गाठली जरी शंभरी 

प्रतिबिंब - डोक्याला shot

प्रतिबिंबास रागावतो मी
              प्रतिबिंबच रागावते मला
प्रतिबिंबास चिडवतो मी
              प्रतिबिंबच चिडवते मला
प्रतिबिंबास हसवतो मी
              प्रतिबिंबच हसवते मला

प्रतिबिंबानेच सोडले मला
            सोडवेना तरी प्रतिबिंब मला

स्वच्छंदी

स्वच्छंदी मनं माझे,
शुध्दीत असलो जरी
धुंदीत जगतो मी
बेधुंद होऊन आयुष्य
भोगतो मी