निशाचर

अंधाराचे आम्ही सोबती
मशालीसम भासते आम्हास उदबत्ती
घुबड आमुचे कुलदैवत
वटवाघूळास घालतो साकडे
निशाचरच आम्ही, सततच
काही ना काही वाकडे तिकडे
 

निवासातला प्रवास

तरुणाईत एकच ध्यास
असावा हक्काचा निवास
प्रत्येकाची हीच एक सतत आस
बघता बघता झाला विकास
खोपट्याइतका  का होईना छोटासा निवास
त्यात चहाच्या घुटक्या घेत निवांत वास
अचानक झाली जाणीव खास
जीवन आहे फक्त प्रवास
जाता जाता आपल्या हातात फक्त प्रयत्नांची कास
 

वीस

तो होता कुबड्या खवीस
तिचं वय वीस एकवीस
तो म्हटला तूच मला हवीस
ती म्हटली, आधी मारून दाखव दंडबैठका वीस
त्याचा जीव कासावीस
ती म्हटली चल फूट ४२०

निशा

आकाशात होते अनेक तारे
काळे ढग पुरून उरले
आसमंत पुरे काळवंडून टाकले
तप्त तारा- रवी उगवला
दुभंगून आसमंत प्रखर तळपला
फुसके ढग सारे; कोसळून पडले
बघे भिजूनि त्वरित पळाले

आठवण

तुझ्याबरोबरच्या प्रत्येक क्षणाची
करायला हवी होती साठवण
वणवण भटकूनहि मिळत नाही आता तसली आठवण
पडला पाऊस कि येते तुझीच आठवण
बदलली कूस कि येते तुझीच  आठवण
काहीही झालं कि तरी येते फक्त तुझीच आठवण
मला सांग आठवणींच्या ऐवजी, आठवणींच्या ऐवजी
तूच का नाही कधीच येत?

तुलना

जशी
लुकड्या हत्तीचीही सोंड सापापेक्षा जाड असते
जशी
बुटक्या जिराफाचीही उंची, उंच उंटापेक्षा जास्त असते
जशी
लंगड्या चित्त्यापुढे वेगवान गाढवाची गती कमीच असते
तशी
वैचारीक माणसापेक्षा माकडचाळे करणारी माकड जातच सुखी असते

dismay

Yet another day
Spent finding needle in the hay
Seeing the world in dismay
Longing to leave the bay
I have nothing more to say

Seattle Smog

बघा पटतोय का माझा दावा
एकवेळ जगण्यास नको हवा
पण चहा मात्र हवा

समाजकंटक

समाजकंटकांचा झालाय सुळसुळाट
त्यातून राजकारणी देतात पळवाट
सुरक्षिततेचा उगाच का घातलाय घाट
विमातळवराचा बघून फाफट पसारा
मी नेहमीचं पडतो चाट

मानसिक चपराक

भयाण शांतता कोकलू लागली अचानक
माझेच मत मलाच सांगत होती नाहक
भग्न मती झाली मग्न, वेळ गेला हकनाक
काल्पनिकतेला उरला नाही अस्तित्वाचा धाक

खुळ

चंचल मनाचे चावट खेळ
चटपटीत शरीर, त्यातून फुकट वेळ
तळ्यात मारली उडी, गाठला तळ
जलपरीला बघून ह्रदयात आली कळ

धावपळ

न काही दिशा ना काही मार्ग
उर फोडुनी आम्ही धावणार
धावता धावता मारणार 
मेल्यावर मात्र नक्कीच स्वर्ग गाठणार

पेयांचे वर्गीकरण

हवा हवासा वाटतो तो चहा
पुन्हा पुन्हा प्यावासं वाटतं ते पन्हं
फिदीफिदी हसताना पितो ती काॅफी
गालातल्या गालात हसून चघळयाची ती टाॅफी
आणी खलबत करतांना प्यायचं ते सरबत

पोलिस, पोलशिण

तूच माझी खरी सखी
नकोस बांधू मज राखी
रंगेबीरंगी वृत्ती, दडवली गणवेशात खाकी
तुझ्याविणा उरतेच काय बाकी

बासुंदी

 बासुंदी
========================
दूध ताप ताप तापवलं
उकळी आल्यावर अजून थोडं उकळलं
करपण्याआधीच कमी केली आच
जाचातून असल्या जात जात
आटलेल्या दुधाची झाली बासुंदी 

उदासीन

Disclaimer: it's dark. 
=================
उदासीन
=================
नकार घंटा, घण घण घण
चिंतेचे ओझे हजार मण
करत नाही साजरा कुठलाच सण
आनंदाने वेचतो दु:खाचेच क्षण
क्षण क्षण मरतो, कण कण कण
नकार घंटा घण घण घण

शुक्रवारच्या शक्यता

कर थकले करून करून काम
नोकरीपरी सगळेच लाचार
आधीच थोड़ा पगार
त्यातून कर कापणार सरकार
वाढत्या महागाईने मध्यमवर्गीय गार
मूग गिळून गप्प बसणे, हेच का आपले संस्कार
चला भिनवू थोडी वृत्ती बेदरकार
पडूया चाकरीच्या चाकोरीतून बाहेर
हेरूनिया संधी, करुयाकी आपण थोड़ा व्यापार
आपल्या जीवनाला आपणच देऊ आकार
तरच होतील स्वप्ने साकार

ताक

तिला आवडत नाही ताक
पिताच थोडंसं, वाहू लागतं नाक
शेंबड्या सर्दीचा सतत धाक

पक्षी

कबूतर पोपट कावळा चिमणी
सगळण्यांनाच लागतो दाणा पाणी
माणसाचाची वृत्ती माणूसघाणी
वृक्षतोड करून निमार्ण करते आणीबाणी 

आफत

जब थोडी थी फुरसत, प्यार किया था बहोत
लाजवाब थी वो, दिखाती थी करामत
जगाती थी ऐसी चाहत, पर हमेशा लाती थी आफत

चारोळी

लिहावी एखादी चारोळी
म्हणून लिहिलं ओळ पहिली
ओशाळणून तिला देवाला वाहिली
लिहिता लिहिताच झाली चारोळी