आत्मविश्वास

आपलंच आपल्याभोवती असावं  असं वलय
जरी आजूबाजूला आला कितीही मोठ्ठा  प्रलय
वाटणार नाही कशाचंच भय
नेटाने चालत राहता यावं पुढे, पकडून आपली लय

सवयीचे जोडे

वाढत जातं जसं जसं वय
फाटक्या जोड्यांचीही जरा जास्तच होऊ लागते सवय
ते घालून चालवण्यात असते एक विशिष्ट लय
अन् अनुभवांमुळे वाटत नाही कशाचेच भय

विरंगुळा

प्रत्येकालाच हवा विरंगुळा
गुरफटतो मुखपुस्तकात दिवसातून दहा वेळा
चावलाच कधी पायास मुंगळा
रडण्याआधी टाकतो स्टेट्स - चावला मुंगळा, रडतोय कळावळा.

परीट

बघून कपड्यांचा पसारा
आला मला खुपच वीट
बोलावला मी एक परीट
परीट निघाला भलताच धीट
म्हणाला, ठेवत नाही तुम्ही कपडे नीट
आता मीच ठेवून घेतो सगळे कपडे
मलाच होतील मस्त फिट

दिलफेक आंशिक

वातावरण झालं होतं फारच गार
तुझ्या प्रेमाने केलं मला बेकरार
तेव्हाच केला मी माझ्याशीच करार
तुझ्यात नी माझ्यात
मी कधीच पडू देणार नाही दरार

मला माहिती आहे तुझी तक्रार
थंडीने या तूहि झाली आहेस खूपच बेजार
कवेत ये माझ्या कविते
मीच आहे तुझा गुलजार

कानमंत्र

घडवायचं असेल परीवर्तन
तर बदलावेच लागेल वर्तन
चालणार नाही करुन फक्त किर्तन

परिवर्तन

काना, मात्रा वेलांट्या
यांत अडकते ते शाब्दिक नर्तन
भावना पोहोचवते ते कीर्तन
आणी जे घडवते परिवर्तन
तेच खरे वर्तन

खंत

हेटाळणी फेटाळणी सतत
होउ लागलय सगळंच अळणी
जळी स्थळी पाषाणी
सतत सगळीकडे पाणचट पाणी

हाॅलिडे स्पेशल

कुणी खातो धक्के
कुणी मारतं बुक्के
काही असतात खरे
तर काही खोटे सिक्के

बायको

नियतीने मांडला पट
त्यात कधी होते पुढे वाटचाल पटापट
तर कधी पडते दान उलटे, उगाचच होते घट
दु:ख, संकट आले जरी चालून
रोखतेस त्यांना शिताफिने,
कधीच ओलांडू देत नाहिस तट
तुझ्यासमोर नियतीचीही चालत नाही वट

अनभिद्यन कि विरक्त?

निळ्या आकाशास काळ्या ढगांचे व्यंग
व्यंगातूनच झाले निर्माण ईंद्रधनुष्याचे रंग
उंच नभी उडतो विंहग
त्यास ना व्यंगाचे वावगे, ना रंगांचे कौतुक
तो मुक्त उडण्यात दंग

कल्पना विलास

सिंह झाला म्हातारा
दातांवर दात घासतो कराकरा
त्याच्या डरकाळीही उरला नाही दम
शेळीही मारते त्याला बेदम

प्रश्नांत मग्न

टपरीवर बसून प्यावा चहा
येतां जाता रस्त्यावरच्या गाई म्हशी पहा
असचं तर झालं आमचं काॅलेजचं शिक्षण
वडीलधार्यांना वाटलं, पोरांचं ठिक नाही लक्षण
शिस्त लागेल, लावून दिल्यावर लग्न
लग्नानंतरही पिता पिता चहा
सारखा पडतो एकच प्रश्न
नेहमी शेळीच का फोडते डरकाळी
अन् घाबरून का पळतो सिंह
देत देत किंकाळी?

पराक्रमी शेळी

एकदा सिंह उठला सकाळी
उठताच फोडली मोठ्याने डरकाळी
ऐकून डरकाळी वैतागली शेळी
एका फटक्यात सिंहाचाच घेतला बळी

हॅलोविन स्पेशल

रंगेबीरंगी मुखवटे
चित्रविचित्र पोशाख
चाॅकलेटची लयलूट
छोट्यांची सगळीकडे लुटपुट
धिप्पाड डायनोच्या आत व्यक्ती चिरकूट
अन् नाजूक बनी, जगदंबा बनून नाचते बेछूट
निरागस चिमुकली बनली रकून
म्हातारी चेटकीण चालत होती वाकून वाकून

श्वापदांचे मनोगत

गुराढोरांचा जीव सुखात
निवांत चरती गवत
हिंस्त्र श्वापद सदा दु:खात
अन्न त्याचे पळतं सतत

ताई

एक बाबा एक आई
सतत चाले त्यांची घाई घाई
लहान बाळ करते गाई गाई
शाळेत जाते मोठी ताई

चूकभूल

कधी प्यायला चहा
कधी प्यावी काॅफी
कधी खावे चाॅकलेट
कधी खावी टाॅफी
कधी झालीच चूक
तर मागावी लगेच माफी

ताकीद

एकदा बागेत चरत होता एक बकरा
ढेरपोट्या तिथेच बसून खात होता चहा नि खाकरा
खाता खाता दोघांनीही आजूबाजूस केला कचरा
तिकडून आला खाटीक, बकर्याची लावली व्यवस्था
ते बघताच, ढेरपोट्याची वाईट झाली अवस्था

दिलफेक आशिक

कधी भरल्यापोटी खातो लोणी
कधी उपाशीपोटी पितो नुसतेच पाणी
कधी गोड गळ्याची ऐकतो गाणी
तर बसक्या घश्याने वाजवतो पिपाणी
तुझ्या बरोबर सगळ्यातच मजा
अन् तुझ्याविणा सगळ्याचीच सजा
म्हणून तर तूच माझी राणी

थांगपत्ता

देवा, तु मला एक गोष्ट सांग
लागू का देत नाहीस तुझा पत्ता थांग
कधी म्हणतोस आधी बाळासारखा रांग
तर कधी करतोस आद्या शोधण्यास तळ सागराचा अथांग

तंत्र

षडरीपुंनीच रचले हे षडयंत्र
नुसता गदारोळ सर्वत्र
समजो वा न व समजो तंत्र
चालवायचे सगळ्यांनाच हे शारिरीक यंत्र

नश्वर

आत्ता नको, नंतर कधीतरी
असे म्हणून सतत पुढे ढकलायचे
मुढापरी विश्वास ठेवून
मोजकेच असलेले हे श्वास अजून किती उधळायचे
हे नश्वरा, जगण्याचे गुपित तुला कधी कळायचे ?

वहाणप्रेमी मैत्रीमैत्रिणींस समर्पित

व्यवहारसाठी ती(तो)फारच अजाण
क्षुल्लकशी घेण्यासाठी वहाण
तिने(त्याने) ह्रदयच ठेवले गहाण
त्यानंतर सगळीच झाली घाण

सुट्टीचा कार्यक्रम

कधी खेळू विट्टी दांडू
तर कधी बघू फळकूट चेंडू
कधी बागेत पेरू झेंडू 
तर कधी नुसतेच फिरू हिंडू

घरघुती बागकाम

प्रवेशदारी विखूरलेले होते बारीक दगडधोंडे
ईकडेतिकडे, सगळीकडे चिखलाचे शिंतोडे
बघून माखलेले इवले इवले जोडे
क्षणात सुटले मला पडलेले कोडे

स्मृतीं

आयुष्यभर बाळगली हक्काने स्वःताची झोळी
वजनही वाढवलं, खाऊन रोज गर्वाची गोळी
अचानक जमली अवतीभवती बघ्यांची टोळी
उंच, ढेंगणी, तर काही पांढरी, काळी
झटक्यात उघडली त्यांनी माझी झोळी,
येताच माझी पाळी
होती त्यात फक्त जुन्या अनुभवांची खिचडी शिळी

अनुभूती

समुद्र तोच, पण प्रत्येक लाट नविन
सुर्य तोच, पण प्रत्येक सकाळ नविन
चंद्र तोच, त्याचे भांडवल करणारा प्रत्येक रोमियो नविन
वेळही रोज तीच, पण क्षणोक्षणी काळ नविन
मेंदू तोच, पण विचार नविन
शरीरहि तेच, करामती नविन
चारोळ्यांचे विषयही तेच, उपरती नविन

भानामती

कुणास ठाऊक कुणी केली भानामती
भानहि नाही राहत, मंद होऊ लागली मती
अजून किती चुका करणार जमा अक्कलखाती
दिवसागणिक, अवघड होतंय ढकलणं रती

move on.
======================
गाडीची हौस भागवली जर टांग्यावर
वाड्याचं तेल पडणारच वांग्यावर
वांग्याचं करा आता भरीत
बाकी सगळं घाला चुलीत

प्रॉब्लेम सॉल्व्हर्स प्रॉब्लेम

घरात माझ्या सतत उत्पात
नेटाने प्रश्नांवर करतो प्रघात
हृदयावर माझ्या अनेक आघात
तरीही निरुपयायोगी मीच सगळ्यात 

लबाड रोमियो

लबाड रोमियो
===========================
जीभ अजूनही चावली का जाते इतक्या जोरात?
तू राहात नाहीस ग आता माझ्या हृदयात
घेतल्या होत्याखऱ्याच आणाभाका
लक्षात ठेवेन तुला, असेपर्यंत मी हयात
पण काय करू? विसरलो मी आता
कारण गोंडस बायको आहे घरात

अनुभवी चाळणी

त्याच त्याच जुन्या आठवणी
जुन्या सवयी पडल्या अंगवळणी
दोन्हीशिवाय जीवन अळणी
आणि वास्तविकतेशी सतत फाळणी

The boiling frog

माझ्या टीकांचा मलाच बसतो चटका
चटका बसला तरी बसलोय टिकून
टिकून बसलो म्हणूनच नाही आता सुटका
सुटकेचा मार्गच नाही, कसे काय सटका?

माकडचाळे

माझ्या मनाचा मलाच लागतो चटका
द्या कुणी तरी मलाच माझ्यापासून सुटका
बसुद्या शांत,  दोन घटका
मनातल्या माकडांनो इकडून लगेच सटका

लुप्त

मी वेगळाच, ठोकून देतते जनता बेलाशक
सगळेच सारखे, नाही काही यात शक
गम्मत बघण्यास हजारों संख्येने हजर दर्शक
डोळादेखत अदृश्य, मुळातच मी पारदर्शक

बेजार गुलजार

मानवजातीस झालाय आजार
प्रत्येक गोष्टीचा भरवतो बाजार
हातावर टेकवताच रक्कम हजार 

विकण्यासहि तयार, नेसती विजार 

 

कोडे

मोठ्ठ्या कवटीत मेंदू लहान
डुंबत डुंबत करतो स्नान
ओळख पाहू मी कोण?

वय-उतारवय

दिवसामागून जातात दिवस, वाढत जातं वय
शाळेत वर्षाॅमागून जातात वर्ष, परीक्षांचं सतत भय
नोकरी-चाकरी, पगार हफ्ते, नको त्या गोष्टिंची सवय
लग्न होताच जीवनात येतो मोठ्ठा प्रलय
बायकोमुळे हेलपाट्यांनाही लागते मंजूळ लय
नवराबायकोंच्या या संसाराची तुटणार नाही लय
कितीही मोठा आला जरी प्रलय
सगळ्याचीच झालीय सवय
कशाचच नाही आता भय
पोरासोरांचही आता वाढू लागलंय वय

वाह्यात तरुणाई

======================
ब्रम्हचारी त्याला कोण विचारी
अविचारी सेवन, सवयीपाई लाचारी
भिकारी वर्तन, बघताच येते शिसारी
सुपारी पान सदा मुखी, तंबाखुची पिचकारी

दिलजले

जले तो हम भी
पर दे ना सके किसी को प्रकाश
पर जीगर जाबाज था तो
धूवा हि बन उडे, घूमने निकले आकाश 

मन की करो

जग धावतयं वेगाने, धाऊ देत
तुम्ही थांबा
जग खातयं चाॅकलेटस, खाऊ देत
तुम्ही खा आंबा
जग वाचतय फेसबुकातले अपडेट, वाचू देत
तुम्ही गोष्टी सांगा
जग चालवतय मोटारगाडी, चालवू देत
तुम्ही हाका हक्काचा टांगा
जग लावतय कशाकरताही रांगा, लावू देत
तुम्ही झोपा निवांत, करून वर ढांगा

मराठी बाणा

आमच्या महाराजांनी जिंकले गडावर गड

त्यांच गडावर रिकामटेकडे आम्ही, खातो कलिंगड

त्यांच्या भवानीचा गडगडाट अजूनही घुमतो संह्याद्रीच्या कड्याकपार्यात

त्याच लग्नाची तीच ती गोष्ट चालू असते सतत आमच्या घरच्या संह्याद्रि दूरदर्श्नात

त्यांच्या वाघनखांच्या लचक्यास अन् सय्यद बंडाच्या दाण पट्ट्यांस,
अजूनही थरकापतो थडग्यातला अफजल खान

आमच्या नाजूक पकडीतून पडतो सतत iPhone
अन् सुटलेल्या ढेरीमुळे चड्डीच्या पट्ट्याचं बक्कल लावता लावता लचकते आमचीच ताठ मान

महाराजांच्या नावावरुन अजून दहा शतकं तरी
करता येईल मस्त गर्व
त्यामुळे मराठी माणसां तू बैस निवांत, शतकानुशतकं
येतीलच महाराज कंटाळून पुन्हापरत
नव्याने साकारण्यास मराठी पर्व

जुळवाजुळव

अक्षरांचं महत्व शब्दात बसल्यावर
शब्दांची गम्मत पक्तिंत बसल्यावर
पंक्तींमधली रचना विचारपूर्वक
जमलं का यमक संमर्पक 

प्रचिती

प्रचिती
==================================
चार भिंतीत खुंटली मती
शाळेंत अजूनही बीजगणित अन भूमिती
जोडीला ई, भू  ना चा ससेमिरा,  पाळा तत्कालीन रूढी रीती
झपाट्याने बदलतोय काळ किती
कधी येईल प्रचिती, शिक्षणाची का हि संथ गती ?

उदर भरण

उदर भरण
=====================
विचारपूर्वक करावी निवड
निवडीलादेखील नाही सवड
दमले खांदे, वाहून कावड
शांत बसून खावी का खिचडी आणि पापड

नवर्याबायकोची भांडणं

कधी लोणच्याची आंबट फोड
तर कधी शिरा फारच गोड
प्रत्येक नवर्याला असते भारीच खोड
सतत गडबड, त्याने बायकोचा होतो हिरमोड
मग होणारच आदळाआपट, तोडफोड
हात जोडून करावीच लागते मग तडजोड
ती लटक्या रागाने म्हणते, चल हात सोड
यापुढे घे काळजी, जणू तळहातावर फोड
नवर्याबायकोच्या भांडणांना नाही कशाचीच तोड

बायको

मी मोत्यामागून मोती गुंफला

ओवला तिच्यासाठी मोत्यांचा हार

तिने क्षणामागून क्षण गुंफला

उभारला प्रेमाने आमचा संसार

चाळा : Incomplete

एक म्हातारा तंबाकू चोळीत चोळीत
चाळता चाळता शिळे वर्तमान पत्र
चाळा म्हणून जमूवून जनता एकत्र
चाळीस वर्षाचा अनुभव त्याचा सांगतसे चाळीत

तंबाकू चोळीत कि चोळीत तंबाकू

तंबाकू चोळीत केला त्यासी कोणी प्रश्न

पुष्पक विमान

त्यांचा चाले सतत सरकारनामा
त्यातून मेंदू माझा रिकामा
कधी ओलांडली मी परिसीमा
कळलेच नाही रे तुकारामा
तुला बरे मिळाले पुष्पक विमाना
करता करता रामा नामा
आम्ही जातो आमुच्या गावा
देऊन हाती फक्त विमा

मन

खंत
=====================

हेटाळणी फेटाळणी सतत

होउ लागलय सगळंच अळणी
जळी स्थळी पाषाणी
सतत सगळीकडे पाणचट पाणी

विनंती
=====================
कधीना कधी निपचित पडेलच देह
यात ना काही संदेह

त्याआधी तरी मनास मारू नकाहो

उद्वेगाने फोडतो हाच टाहो

रंगमंच

कधी खाल्ले लाडू
कधी खाल्ल्या वड्या
कधी खाल्ल्या खूप छड्या
काही ना काही सतत काड्या

लहानपणापासूनच आम्ही धडपड्या
सतत करतो काही ना काही काड्या
गरज पडल्यास पुरुषांनाही नेसवतो साड्या
पण मज्जा येते कि नाही गड्या 

सूत्र

सूत्र
===================
वेचून घ्यावे क्षण अनुभवाचे
हेचि रहस्य क्षणभंगुर जीवनाचे
खळखळून हसणे, लक्षण परिपक्वतेचे
वायफळ वादविवाद, लक्षण मूर्खाचे

समय

समय
========================
ना पहिल्या वेळीची उत्कटता नको
ना शेवटच्या क्षांमधली ओढ नको
नकोच ते आठवणींचे शेवाळ
नकोच ते आठवणींचे शेवाळ
जगू जीवन एकदम मावळ
पुढे सरकत राहील आता फक्त काळ

पेय : जे आवडेल ते

चाकोरीच्या चौकटीत सगळेच होतात चारी हात चीत
उघड्या डोळ्याने जो तो बघतो गम्मत पडून निपचित
कानावर सतत निरर्थक बातचीत, समाजाची हिच रीत
कशाला जगायचं भीत भीत, मज्जा कर मस्त, पेय पीत पीत

उगाच

कधी केली अर्चना
कधी केली गर्जना
तर कधी नुसतीच शब्द रचना
अर्धवट विचारांना मुखपुस्तकात केले रवाना 

साचा

कधी चौकटीत बसण्याचा
कधी चौकटीत बसवायचा
चालू सतत खटाटाटोप
बसलं तर ठीक,
नाही तर दे मनसोक्त चोप
साचेबद्ध जीवन जगण्याचा
हाच खरा साचा 

Diverse Team -

विविध कलागुणसंपन्न आमचे पथक
नेटाने करीती परीश्रम अथक
घाळलेल्या घामाचे होतेच सार्थक
विचारपूर्वक कृती जात नाही निरर्थक

अंतरीक्ष

कसा तोडू मी हा पाश
होण्याआधी सत्यानाश
विचार करण्यासही न अवकाश
कुठे मांडू बस्तान, केवढे अमर्याद आकाश

घरदार

रात्रीच्या पहिल्या प्रहरी आळवत होती राग केदार

कुणी तरी अचानक ठोठावले दार

उघडले दार, हाती घेऊनी सुरी धारदार

बिलगली लगेच, बघून समोर प्रियकर दिलदार

Surprise | अनपेक्षित

घेतली हाती सुरी धार धार
सुरु झाले आडवे उभे, तिरपे तारपे सपासप वार
हळूहळू घावांचा आवेग उतरला
डोळे गच्च पाणावले
चिरलेला कांदा मिळाल्याने
मन तिचे सुखावले

शालेय घोकम पट्टी

पाठ होतय म्हणून पाठांतर
पाठांतर म्हणून विचारात नाही अंतर
पाठ (कणा) असुनही पोटाशिवाय नाही गत्यंतर
भूकपाठी पळतो निरंतर

भांडण भांडण भांडण

all work and no play makes jack a dull boy
===============================
रिकामटेकडं मन, जणू बेवारशी पटांगण
मेंदूला नाही वंगण
अन विचारांना नाही कशाचंच कुंपण
पटांगणाचं मग होतं लगेच रणांगण
मग घर असो वा अंगण
माझं माझ्याशीच होता भांडण
अरे यापेक्षा तो तहानलेला कावळा बरा
पाण्याविना न करता टणटण
खडे टाकून टाकून भरतो रांजण

मन आणि आत्मा

चंचल मनास भारीच चळ
मारून सुर गाठतं सागराचा तळ
करुन उड्डाण मंगळावर समोसे तळ
कधी कधी फक्त टंगळ मंगळ
कधी बसतं निवांत टाकून गळ
गळ टाकून ओढावून घेतं धोके अटळ
टाळण्यास तेच धोके शिताफीने काढतं मग पळ
सतत भिरभिरतं शोधण्यास जतिजळ
कधी करतं निर्धार, पोसू देह पिऊन फक्त जळ
तर कधी खा खा करून वाढवतं छातीत जळजळ
तळमळीने मांडून विचार मेंदूवरही चढवतं मळ
व्यायाम करवून वाढवतं शारिरीक बळ
शोधून श्वासोच्छासां मधला पळ
त्यास दाखवतं हा गमतीदार खेळ

कणखर मनसुबा

कधीच मानू नकोस हार
वाटलं तर घे हाती पहार
अविरत करत रहा प्रहार
दगडातही सापडेल, वाहते पाणी निरझर
भिजवून टाक वाळवंट सहार
मग पाषाणातला देवसुध्दा
अभिमानाने घालेल तुलाच हार

होळीचे गुपित

होळीचे पसरले रंग
खेळात या सारेच दंग
भागवतां हौस खुळी, पिता पिता भांग
प्रसवताहेत पेरलेल्या प्रेमाचे कंद
बघूया छुप्या जोडप्यांचे फुटते का बिंग

Retirement: American dream?

जमेल तसं जमव
कमी पडलं तर अजून कमव
साठीयेईपर्यंत साठ साठ साठव
विचार मग वेळ गेला कुठे,
ते म्हातारपणी फक्त आठव

हैप्पी वूमन्स डे (belated)

=======================
म्हणे स्त्री पुरुष समान
नवरा बसतो मूग गिळून गुमान
बिचाऱ्याच्या कंठास नाही फुटत वाचा
रोज रोज जरी जोर जोरात घेते ती चावा
=======================
p.s. : चारोळ्यांचा वास्तवाशी संबंध असतोच असं नाही

ढकलगाडी

आजही सूर्य उगवला 
आजही तो मावळणार 
दिवसांचे रकाने किती काळ भरणार 
स्वतःची स्वप्ने कधी साकारणार?

मनात मांडे

कुठचा करावा प्रकल्प 
आहेत खुपच विकल्प
परसातच पेरु का तरु कल्प
मग साध्य होईल सगळंच,
जरी हाताशी अवधी अल्प

सुस्ती

मनास माझ्या नाही सवय चैतन्याची
करतो मग नशा तर्हेतर्हेची
कधी खातो कच्ची मिरची
तर कधी उघड बाटली दारुची
लागली टाळी ब्रह्मानंदी की
लिहीत बसतो बादलीतली सुची

सुमार नाटक

ईकडेतिकडे सतत भटक
त्यामुळेच नवनविन अनुभवांची लागली चटक
गुंतवून ठेऊच शकत नाही आता कुठचंच नाटक
ईतर जरी बघत असतील ते लाऊन टक

अर्चना

कधी केला खूप तप
तर कधी केला खूप तपास
देवा, तुझीच सतत लागली आस 
श्रद्धा, भक्ती, अन विज्ञानाचीही धरली कास
आता तरी करशील का जीवन परीक्षेत पास?

जाऊ दे,
प्रत्येकच आळवून आळवून देत असेल तुला त्रास
शेवटी साधकापासून लपता लपता
आता तुझीहि होत असेल कि दमछाक
कंटाळलास तू कधी तर
व्हाट्स ऍप वर फक्त एक मेसेज टाक
लगेच भेटेन, मग पिऊ एकत्र चहा झकास

Sleepwalking

दिवसामागून दिवस येतो
येतां येतां लगेच जातो
जाता जाता रात्रही जाते
रात्रीबरोबर झोपही जाते
तरुणाईतही मग वार्धक्य येते

येरे येरे पावसा

अबब, केवढा हा हिमवर्षाव
वरूण राजे आप जल्दी आजाव
बाहेर जाण्याचा प्रश्नच नाही
बर्फापाई झाला सगळीकडेच मज्जाव

P.S. post “येरे येरे पावसा” on your FB, वरुणराजाला FBवरुनच कळवू.

वार्तालाप

प्रियकर:
मी सरळ वाट नागमोडी
तू दिसतेस किती सुंदर, नेसताच साडी
तूझ्यासाठी चढिन लग्नाची घोडी
पण...
लग्नानंतरही राहिल का आपल्यात ईतकीच गोडी?

प्रियसी:
लोणचं मुरल्यावरच, स्वादिष्ट लागतात फोडी
माझ्याबरोबर राहशील,
तर देवही काढणार नाही खोडी
पण ...
आत्ता लागलीय भूक, भेळ खाऊ अजून थोडी

Dedicated to birds fighting the snow

निसर्गाने फुंकला शंख
थंडीचा मारला डंख
ऊसने घेऊन त्राण पाखरा
झेप घे रे पसरूनिया पंख

अनुभव

क्षणक्षण मोजून घेतले शिक्षण
तेहि पडले कमी, घेतले मग प्रशिक्षण
पण उपयोगी आले जे ज्ञान
मिळाले होते ते घेऊन अनुभव विलक्षण

वायफळ

काय चालवलाय पोरखेळ
चारचौघात शब्दांची नुसती भेळ
विषय, अर्थ, चर्चा, नाही कशाचाच मेळ
अर्धवट काहीतरी लिहून, वाचून घालवताय फुकट वेळ
सगळ्यांना माझ्यातर्फे मानाचे केळ

सावळा गोंधळ

अवतीभोवती मंडळी जमली भंपक
जबरदस्त चालू होती भंकस
सहनशीलतेचा लागला कस
गीता समजून मंडळी जेव्हा वाचू लागली चंपक

गारठा

वातावरण खुपच थंडं
निसर्गाने जणू केले बंडं
मुश्किल आहे उकडणही अंडं
लावत बसा लेप, उगाळून वेखंड

भूकेचे नोकर

मेंदूतली विद्वत्ता करते पोटातल्या भुकेची चाकर
करते नाना क्लृप्त्या, मिळविण्यास फक्त भाकर
नसावा गर्व, नसावी शरम, करावे फक्त काम
थोड्या फार फरकाने सगळेच भुकेचे नोकर

प्राण्यांचे प्राक्तन

लुकडा हत्ती, बुटका जिराफ
आळशी चित्ता, शांत माकड
सरळ वळवळणारा साप
या सगळ्यांनीच केले होते थोडे थोडे पाप

तल्ल्फ

पानाला लावला काथ आणी चूना
कच्ची सुपारी, वर असमंतारा
भाड मे गया सारा जमाना
खाताच पान, मौसम झाला सुहाना

मुकी चारोळी

कल्पनाच मुळी मोजक्या
त्यातून शब्द रचना मोडक्या
येती नाकी नऊ, करता यमकाच्या वजा बाक्या
कधीतरी बोलतील या चारोळ्या मुक्या

अनुभव

मला नाही कशाचंच वावडं
मन माझं भोळं भाबडं
मेंदू जणू रीकामं डबडं
गोळा करतो विविध अनुभव फक्त
न घेतां कुणाशीही वाकडं

अघोरी पाप

आलेला क्षण दे घालवून
सुर्य काय, उद्या येईलच परतून
बेदारकारपणे पुन्हा दे त्यास हाकलवून 
गेलेले दिवस मोज फक्त बसून

अहंकार

हे माझे ते तुझे
हे आपले ते परके
हा भेदभाव मुळी न उरला
अहंकार ज्याक्षणी

लब्बाड

विचारायला हव होतं मी का तू
या विचारात रोजच जातं दुध ऊतू
ऊतु गेलेले दूध आटवते
तुझ्या नावाने बांसुदी करून मटकावते

गदारोळ

जपतां जपतां फुटला भ्रमाचा भोपळा
भोपळ्यात होत्या शंकांच्या बिया
बिया रूजल्या खोलवर
आवळ्याच्या बदल्यात दिला होता कोहळा

वार्षिक योजना

वर्षात दिवस तीनशे पाशष्ट
दोनशेसाठ दिवस करा कष्ट
उरले एकशे पाच दिवस,
चाखा मेजवानी चविष्ट
वार्षिक योजना माझी विशिष्ट

सद् गती

समय येताच अंतिम
गळून पडला मुखवटा कृत्रिम
क्षणात उघडले डोळे, दूर झाला भ्रम
जीवनसंगीताची हि तर फक्त एक सम

Interior decoration / ट्रफिकजाम

एकेक करून संपवा घरकाम
जरी मोजावे लागले भरपूर दाम
आपल्याच घरातच मग ईश्के जाम
बाहेर होणे दो फिर ट्रफिकजाम
उसका अपणेको क्या काम?

व्रात्य व्रत

गोगलगाईने घेतलं व्रत
म्हणे चढणार सह्याद्री पर्वत 
न घेतां कुणाचंच मत
धावत पळतच गाठलं शिखर

पापभिरू

देवापुढे जोडले हात
बायकोपुढे पकडले कान
खालमानेने करतो काम
त्यातच आपलं समाधान

टोमणे

शब्दांचे मारतो टोमणे
खाता खाता चणे फुटाणे
इतरांच्या तालावर नकोच ते नाचणे
स्वत:चे असावे खणखणीत असे नाणे

जुगाड

धाड धाड करूया जुगाड
होणारच नाही काही गडबड
करतो आम्ही फक्त बडबड
तडफडत तडफडत जगण्याची धडपड

ढकलगाडी

काही तरी कसं तरी
ढकलू गाडी पुढे
आजचा दिवस जगून संपवू
पुढचं पुढं पाहून घेऊ