मोर्चा

परीस्थिती होऊ घातलीय गंभीर
चार मित्रांना गोळा करणेही झाले आहे मुश्किल
चहा पिता पिता, करणार तरी किती चर्चा
चर्चेची वेळ गेली केव्हाच, काढायलाच हवा मोर्चा
#BlackLivesMatter

रकून

हसतो मी दात विचकून
चालतो मी वाकून वाकून
सगळेच बोलतात मला टाकून
मी तर आहे निर्मळ रकून
https://www.youtube.com/watch?v=bF78WAdzRjQ

Bear

मला मध देते का कोणी मध?
अरे मध देत का कोणी मध?
करोनापाई, मधमाश्या पण नाही फिरकत
पोळं बांधून, त्यांच कामही नाही उरकत
मध देते का कोणी मध? मध ...
पत्ता शोधत आलोय, कारण दुकानही आहेत बंद
मलातरी तुम्हास त्रास द्यायचा नाही काही छंद
मध देते का कोणी मध? मध ...
आधीच ईतका उकाडा, त्यातून वाढलेत केस
तहानलेला जीव माझा, मधामुळे कासावीस
मध मागण्यास आलोय ओलांडून मी जंगलाची वेस
मध देते का कोणी मध? मध ...
https://youtu.be/sPfF1ZUIrvE #BearVisit

महत्व

झोपडी असू दे कि महाल
सगळ्यात महत्वाची असते चूल
घरात मंडळी असतिल कितीही
सगळ्यात महत्त्वाचे असते तान्हे मूल
झाडाला लाख असतिल पाने, फांद्या आणी मूळ
पण सगळ्यांना आवडते ते फूल
करा लाईक, अन् वेळेच्या अपव्ययाबद्दल चूकभूल

साकडं

जमत नाही रोज रोज धावणं
जमतही नाही नुसतं उभं राहणं बनून बुजगावणं
वाढलेलं हाडावरलं मांस आता मुश्किल झालंय कातडीत मावणं
देवा तुच कर थोडा आमच्यावतीने व्यायाम, एवढंच आहे तुझ्याकडे मागणं

दिवास्वप्न

गरम चहाबरोबर बिस्किट मारी
सकाळी सकाळी उरकली मस्त न्याहारी
टळटळत्या उन्हात दुपारी
दिसला मला एक हत्ती भारी
पाठीवर त्याच्या होती भली मोठ्ठी अंबारी
मोठ्या अंबारीत ठेवली होती फक्त छोटीशी सुपारी
सुपारी कापता कापता, लागली होती डुलकी
दिवास्वप्नातली मजाच न्यारी
गम्मत जम्मत म्हणून हि चारोळी हलकीफूलकी

साश्वत / advice from the peanut gallery

साश्वत असे काय आहे? <br /> नश्वर जीवन सारे <br /> कितीही तोडलेस अकलेचे तारे <br /> कालांतराने कोण कोणास विचारे? <br /> निवांत बसूनी खा रे दाणे खारे <br /> आजूबाजूची गंमत पहारे <br />

चोचले

उलटं लटकलेलच खाणार आम्ही वटवाघूळ
भलतच काहीतरी खुळ
अंगात आमच्या आहेचमुळी चुळ
करोना चारतोय अख्या मानवजातीला धूळ #Covid-19

हाताचे वाक्यप्रचार

मी: “आज रविवार, मोकळा दिवसं आहे”. असं जाहीर करताच मला लक्षात आलं - “हात दाखवून अवलक्षण म्हणजे नक्की काय”.

ती : “अरे वा, बराच पसारा झाला आहे, तु आवरून टाक, पण भांडी घासून झाल्यावर”. असं म्हणून ती हात धूऊन माझ्या मागेच लागली.

मी : “अगं, सकाळपासून माझी पाठ दुखते आहे. मी हातावर पोट भरणारा माणूस आहे. थोडा आराम करायला हवा आहे”. असं म्हणून मी हात वर केले.

ती : “असं का? माझा हातखंडा आहे पाठदुखी बरी करण्यात. थांब मी तुला लाटण्यानेच पाठ चोळून देते”.

हातघाईच्या या परिस्थितीत, माझा हात दगडाखाली आला होता. तिचे अवसान बघून माझ्या लगेच लक्षात आले कि तिच्या हातावर तुरी देऊन काम टाळणे आता शक्यच नाही, माझ्या आळसाने तिच्यासमोर हात टेकले, आणी मी हात धऊन भांडी घासू लागलो. काम करता करता, माझी पाठदुखी देखील हात चोळीत, फारसी तसदी न देताच निघून गेली.